Ne büyük dehşet kendini tanımak! Kaçışı olmadan, durmadan çalışmak, Ebediyetin içinde DEVİNEN Varlığın merhametine kalmak!
Yalnız bende değil yalnızlık hali...deniz de karanlık, gökyüzü de; bir acayip, kuşların hali... Orhan Veli / Ölüme yakın
» Hakiki arkadaşlık sıhhatten farksızdır, kıymeti ancak elden gittikten sonra anlaşılır.
Duydum ki bizi bırakmaya azmediyorsun etme.. Başka bir yar başka bir dosta meylediyorsun etme..
Benzetebilir miyim bir yaz gününe seni? Sen daha sevimlisin, daha sakinsin ondan. Sert rüzgarlar Mayısın narin çiçeklerini. Hırpalar ;Yaz ise pek çabuk geçer...Durmadan!
Arkadaş dünya için boş yere üzülme Şu hurda dünya için gereksiz yere üzülme Var olan zaten geçti yok da ortada yok Şen ol da var için yok için üzülme...
Yüzündeki küskün kadere gür kirpiklerinin altindan kısık lambalar gibi ışıyan gözlerine çercevesine siğmayan sokulgan hüzünlü resimlerine ençok aşk yakıştı...
Yüksel, ey sefil karanlık! Sen karanfil hecesinde saldırgan ayyaş. Sen sokulduğunda hücrelerime derin soydaş. Kana kan zırhı giyersin de, Baştan sona dogmatik savaş.
Toz koparan fırtınadan geriye karmaşık benlik ve kompleks soru dizileri kaldı.
.....sevişmekten bedeni moraran degil!!!!!!SEVDİGİNİ söylerken YÜZÜ KIZARANLARA layıktır AŞKK...
